نامه ای به رئیس جمهور!

ریاست محترم جمهوری منتخب ایران، جناب آقای دکتر روحانی

سلام

پس از روز های دلهره آور انتخابات که با رای منطقی ملت در حمایت از عقلانیت خاتمه یافت بر آن شدم تا نامه ای به شما بنگارم و در آن از بیم و امید های آینده ی این سرزمین سخن گویم.

در ابتدا از امید ها بگویم، امید هایی که به آبادی ایران زنده نگه داشته اید. شاید ندانید انتخاب شدنتان جلوی این سخن چند نفر را گرفته که بگویند این سرزمین جای ماندن نیست. باید رفت و این خاک و خاکستر نشینان آن را به خودشان واگذاشت. نه اینگونه نیست اینجا سرزمین مادری من است. ایران را وا نمی گذارم تا عده ای هر چه بخواهند با آن بکنند. و این شمایید که پس از زمینه سازی آیت الله هاشمی رفسنجانی و خط شکنی جناب حجت الاسلام سید محمد خاتمی اکنون طلایه دار این قوم اید. فلذا دامنه ی تاثیرات شما چه مثبت و چه منفی در این چهارسال دوم خلاصه نخواهد شد. بلکه شما با عمل کردن به وعده ها یا عمل نکردن به آن ها تاریخ هزار ساله ی آینده ی این سرزمین را می نگارید. که البته همه مان امیدواریم به انجام وعده ها چرا که یار سفر کرده مان خیالش راحت بود از بلوغ ایران، از اینکه سرزمینمان دست نامحرمان خائن نمی افتد.

اسلام دموکرات ترین دین جهان است. آنجا که می فرماید إِنَّ اللَّهَ لا یُغَیِّرُ ما بِقَومٍ حَتّىٰ یُغَیِّروا ما بِأَنفُسِهِم. این ما هستیم که درجه خوشبختی یا شقاوت خود را تعیین میکنیم. اصلاحات عنصر ضروری حیات ایران است و آنقدر کار نکرده هست که از امروز تا ده نسل هم باید همه تلاشمان را بکنیم تا به آرمانشهرِ ایرانشهر برسیم.

جناب آقای روحانی مردم ایران از هر قوم و نژاد و تفکر و طبقه، اسلام رحمانی را عمیقا باور دارند و به قول سید محمد خاتمی عزیز اصلاحات غیر دینی و لائیک را نه باور دارند و نه می خواهند. اسلام رحمانی در جهان شناخته شده نیست. غربی ها معتقدند اسلام مکتب ترور است و کسانی که به آن ها مسلمان خوب میگویند کسانی هستند که به قوانین مکتب ترور عمل نمیکنند.

جناب آقای روحانی نماینده ی اسلام رحمانی باشید. سفیر حضرت مهربانی ها پیامبر خدا که در اوج اقتدار دشمنانی را که بد ترین توهین ها را به ایشان کرده بودند را می بخشد و به آنان امان نامه میدهد. بگذارید مردم جهان با مردم مسلمان ایران آشنا شوند. دیوار های فرهنگی که دور ایران کشیده شده را فرو بریزید و ایران را به جهان نشان دهید.

جناب آقای روحانی ! مردم یارانه چند برابر را پس زدند تا به شما بگویند اولویت های بالاتری وجود دارد. شما بهتر از من می دانید که وضعیت بیکاری و رکود در چه وضع است. و قطعا در پایان این چهارسال دوم انتظار است اقداماتی چشمگیر در این زمینه انجام شده باشد. اما مردم ایران معتقدند اولویت های بالاتری وجود دارد. ارتباطات فرهنگی با جهان در این چند سال آموخته های زیادی برای ما داشت. نمی دانم دوستانم در این مورد بخصوص چگونه فکر میکنند ولی من معتقدم اصلاح طرز تفکر و اصلاح جهان بینی از نان شب واجب تر است. چه بسا که گاه با اصلاح طرز تفکر نان شب سهل الوصول تر از سابق می شود. کودکی که عادت کرده از پس گردنش قاشق غذا را بچرخاند و بخورد چه بسا با تغییر نگرشش به زندگی راه ساده تری برای غذا خوردن کشف کند.

فرهنگ ایران نیاز به جراحی های اقتصادی و سیاسی پیچیده ای دارد که امیدواریم قسمتی اعظمی از بنیان های آن در دولت دوازدهم در اولویت امور قرار گیرد.

و اما گلایه ها

آقای دکتر در این انتخاب عمده مردم انتخاب خود را از بین دو تفکر غالب برگزیدند و کسی نمی داند اگر تفکر سومی وجود داشت نتیجه چقدر تغییر میکرد. در دوره تبلیغات بی اخلاقی هایی از سوی ستاد جنابعالی انجام شد که به چند نمونه مختصر اشاره میکنم:

·       انتخاب تیم مشاوران: قبلا در نقد های قبلی ام به شما نوشتم که متن سخنرانی هایتان ابدا مناسب نیست. و من این را زیر چشم مشاور هایتان می بینم همان ها که گفتند کاندیدا ها مثل سگ از مجری بترسند. در واقع سائر چیز هایی که ذیلا عنوان میکنم ریشه در همین ادبیات سخیف و طرز تفکر پیرامون آن دارد. امیدواریم با تصفیه و جایگزینی مشاورینی اندیشمند جلوی حاشیه های بی مورد و ایجاد چاله های عمدی در مسیر توسعه ایران گرفته شود.

·       ماجرای آقای حجت اشرف زاده در مشهد و ایده اینکه او را خرج انتخابات کنید ابدا مناسب نبود و اصولا آغازی که بر حقه و فریب سوار باشد راه به جایی نخواهد برد.

·       شعری که خطاب به امام رضا در یکی از ستاد های منصوب به حضرتعالی قرائت گردید موجب ناراحتی اقشاری از مردم مسلمان گردید. لازم بود اگر نه اینکه برخورد و توبیخ های شدید حداقل برای به دست آوردن دل کسانی که ناراحت شدند از این کار چند جمله ای می فرمودید.(در فضای بدون تنش بعد از انتخابات این کار آسان تر است.)

·       برخورد نامناسب عواملی که خود را منتسب به شما می دانند با پدر شهید مدافع حرم در یکی از مساجد تبریز در روز انتخابات از مواردی است که نیاز اکید به پیگیری دارد به عنوان یک اصلاح طلب حامی جنابعالی با شنیدن خبر فوق عمیقا متاثر شدم و تا حصول نتیجه آن را پیگیری خواهم نمود.

·       در مورد اشکالات وارده به هیات برگزاری انتخابات مبنی بر کمبود تعرفه ها در برخی نقاط شفاف سازی شود.

در پایان سخنی که خیلی ها به شما گفتند را تکرار میکنم. همان چیزی که در مشهد سر بسته گفتید. مردم کارشان را انجام دادند حالا نوبت شماست.

یکی از اصلی ترین دلایلم دراین انتخابات از رای به جنابعالی باز بودن دستم در انتقادات بود. فلذا در عین ابراز علاقه قلبی نسبت به شما و بنا به دستور خود جنابعالی تیغ تیز نقدم را به تنها ارگان پاسخگوی کشورم میگیرم تا اصلاح شود هر که در او غش باشد. به امید ایرانی آزاد و آباد.

سینالف

یکشنبه آخرین روز اردیبهشت 1396

 

من و دو قطبی های رئیسی روحانی!

خیلی بد است که خودت را عقل کل بدانی! ادعای شناخت تاکتیک های جنگ روانی را داشته باشی! سواد رسانه ای را تدریس کنی! شانتاژ و رپورتاژ و بازی های خبری را بشناسی!

آن وقت مغلوب همان تئاتری شوی که برای قشر خاکستری اجرا شده بود تا رای هایشان را جذب کنند. 

تعریفی بر واژه ها:

در فرهنگ جامعه سیاسی ایران دو جناح اصلی وجود دارد و یک قشر خاکستری. جناح راست با این صفات (مثبت و منفی) شناخته می شوند: اقتدارگرایی(اتوریته)، محافظه کاری(کنسرواتیسم)، تمامیت خواهی(توتالیتاریسم)، نظامی گری(میلیتاریسم) حامی اقتصاد آزاد و حامی اصول و روابط سنتی مانند جایگاه های قدرت( به این دلیل به آن ها اصولگرا می گویند.)

در مقابل جناح چپ با این ویژگی ها شناخته می شود: جهانی شدن(گلوبالیزاسیون)، تغییرات ساختاری (رفرم با درجات مختلف تنش مانند اصلاحات نرم ، اصلاحات پارلمانی، اصلاحات سخت و شورش های شبه انقلابی)، مدرن سازی صنعتی و گسترش جوامع مدنی، خواهان دخالت دولت در اقتصاد و قانونگرایی با حفظ امتیاز اعمال تغییرات قانونی در قانون

قشر خاکستری گروهیست میان این دو جناح که بیشتر دغدغه محور بوده و آراء متفاوتی در دوره های مختلف به افراد مختلف داده است. ولی به طور معمول با افزایش مشارکت آنها رای جناح چپ افزایش می یابد.

این تقسیم بندی یه جورایی کلی گویی در مورد جناح های چپ و راست جهانی هست در کشور ما هم بنا به تقسیم بندی که سیاسیون و مردم پذیرفتند وجود داره ولی به هیچ وجه به طور کامل رعایت نمیشه مثلا دخالت دولت در اقتصاد هیچگاه ربطی به چپ یا راست بودن دولت نداشته و همواره سیاست هایی که باید انجام می شده در عرصه اقتصاد انجام شده نمونه آن دعوا بر سر چگونگی ایجاد مسکن مهر( یا هر مسکن ارزان قیمت دیگری) که از سوی کاندیدا های انتخابات دوازدهم ریاست جمهوری مطرح شد و به سبک های مختلف همه به دخالت دولت در اقتصاد تاکید داشتند.

تفسیر واژه:

در جریان تبلیغات انتخاباتی و مناظرات سیاه دوازدهمین انتخابات ریاست جمهوری دو تعریف گسترده از چپ و راست منتشر شد. تعاریفی ناقص و پر از رقیب هراسی

جناح راست به چپ: -لیبرال های وطن فروش در حال نهادینه کردن اقتصاد های ربوی در کشورند و کشور را به ورطه نابودی می کشانند. این نوکران غرب در حال ایجاد تغییراتی برای دین زدایی از جامعه هستند و نه تنها به اسلام بلکه به ایران هم اعتقادی ندارند.

جناح چپ به راست: -اکنون انتخابات برای برگزیدن یک رئیس جمهور نیست. بلکه برای انتخاب یک جریان از بین دو جریان جنگ یا صلح، تهجر یا آزاد اندیشی، زندان یا آزادی بیان، اکنون باید بین دیوار ها و گفتگوی تمدن ها ، دموکراسی و دیکتاتوری یکی را انتخاب کنید.

این شانتاژ ها به هیچ وجه صحیح نیستند. در هفته های گذشته سخنانی مانند این ها را زیاد شنیده اید. اما با خود نیندیشیده اید که به راستی این سخنان حقیقت دارد یا نه.

 دکتر حسن روحانی با سال ها سابقه مدیریت کلان کشوری و حضور در قرارگاه های فرماندهی جنگی سالها نماینده تام الاختیار رهبری در عالی ترین شورای کشور یعنی شورای عالی امنیت بوده است. اسنادی مانند 2030 هرچند در بند هایی مورد اختلاف بین چپ ها و راست هاست. اما در همین دولت و در زمان پذیرش این سند پیامی به یونسکو داده شد که این جا جمهوری اسلامی است و ایران طبق قوانین خود قسمت هایی از این سند را اجرا نخواهد کرد. مثال سند 2030 در همه ابعاد وجود دارد. کسی که دکتر ظریف را بشناسد می داند که راضی نمی شود یک ذره سلطه بر ایران از سوی هر کسی در هر کجای دنیا روا شود و این مذاکرات و توافق ها به صورت دیپلماتیک ترین روش ها با دادن و گرفتن امتیازات کارشناسی شده انجام شد. بطوریکه تحلیل گران علوم سیاسی جهانی نه تنها ایران را بازنده این معامله ندانستند بلکه قاطبه آنها برجام را موفقیتی برای ایران عنوان کردند. در این شرایط سیاه نمایی بیش از حد از این دولت و عنوان نوکر و جاسوس و غیره ابدا برازنده دولت نیست. هرچند انتقاداتی به دکتر حسن روحانی در مورد سیاست های مختلف داخلی و خارجی اقتصاد و غیره وارد است. اما قطعا دعوا بین 15 یا 14 بودن نمره دولت است نه قبولی یا مردودی.

دکتر سید ابراهیم رئیسی یک نخبه ی سیاسی با تجربه و با نیروهای بالقوه فراوان، سوابق او در قوه ی قضائیه مورد مناقشه است از جمله جریان اعدام های سال 67 که اولا به گواه تاریخ طبق فرمان امام خمینی انجام شده و ثانیا هنوز ابعاد و اسناد آن پنهان است. پس بهتر است در این باره پیش داوری نشود. اگر این مورد بخصوص را در نظر نگیریم حد اقل من هیچ مورد بی قانونی و بی عدالتی در دستگاه تحت مدیریت وی(دادستانی روحانیت و غیره) که به شخص وی مربوط باشد نشنیده ام و آنچه که شنیده ام در مورد افزایش بهره وری و اصلاحات مفید و مناسب در سیستم قضایی از سوی وی بوده است. به هر حال ایراد این سیستم حتی اگر فرد با کفایتی هم در این جایگاه قرار بگیرد این است که پاسخگویی خاصی به نهادی ندارد تا کم کاری ها و مشکلات وی مورد بازرسی قرار گرفته و به خاطر کم کاری مورد مواخذه قرار گیرد. به هر حال وی به دلیل پیوند های خاص خود با روابط قدرت در مشهد و البته به خاطر شایستگی هایی که نشان داد به جانشینی جایگاه سنگین آیت الله واعظ طبسی در آستان قدس منصوب شد. آستان قدس نیز در دوره مسئولیت وی تغییرات مفید و ملموسی را شاهد بود. همچنین در طی انتخابات مشخص شد برخی شایعات در مورد عدم پرداخت مالیات نیز صحیح نبوده و شانتاژ خبری می باشد.

چایی شیرین می خورید یا چایی با قند؟

در شرایط فعلی و با نزدیک شدن نیرو های چپ و راست به مطالبات حد اکثری می توان گفت هدف هر دو جناح آبادی ایران است.(خوردن چای شیرین) هر کس که به شما بگوید سوریه و لبنان و هر کجای دیگر  برای هر ایرانی بیش از ایران با ارزش است مطمئن باشید یا آن ایرانی شیر پاک نخورده یا گوینده سخن دروغ گوست. رسول اکرم ص می فرمایند حب الوطن من الایمان، شهدای مدافع حرم یکی از استدلال های رفتنشان به سوریه این بود که صدقه سر ایران بجنگند تا جنگ به داخل ایران نکشد. پس هر ایرانی در هر کجای جهان هم که باشد قطعا به مام میهنش عشق می ورزد. منتهی دو سیاست متفاوت وجود دارد. عده ای می گویند اگر به حزب الله کمک نکنیم وضع داخلی خودمان هم بدتر می شود و عده ای دیگر می گویند تا وضع داخلی خودمان بد است حق نداریم به حزب الله کمک کنیم. خوب این دو سیاست مجزاست که هر دو به خاطر ایران و اعتقادات ماست. ولی از دو راه مجزا. مثل اینکه هدف خوردن چایی شیرین باشد. اما تصمیم بگیرید که قند را در دهن بگذارید و چای بخورید. ( با حفظ ساختار های اقتداری به اهداف برسیم) یا این که قند را در چایی حل کنیم و آن را بخوریم( ساختار ها را دچار رفرم و تغییر کنیم تا آسان تر قابل دسترسی و استفاده باشد.)

رئیسی یا روحانی به کدام یک رای بدهیم؟

خوب از خطوط حزبی و جناحی که کمی فراتر برویم. در فرهنگ سیاسی واژه هایی وجود دارد که به اندازه صد کتاب مفهوم در خود دارند. اگر بخواهیم از طریق این واژه ها جناح ها را توصیف کنیم می توانم بگویم به شخصه جناح راست را دچار نوعی بناپارتیسم میداندم. احساس زدگی و واکنش های غیر عقلانی و بر اساس ایدئولوژی های نظری امروزه پاسخ گوی ما نیست. و جناح چپ را که بیشتر به دنبال عقلانیت و توسعه است و راهکار های عملکرد گرایانه(پراگماتیستی) می دهد را بیشتر می پسندم.
به دکتر روحانی رای می دهم زیرا اولویت های برنامه ای ایشان را بیشتر می پسندم. اولویت بخشی به مسائل فرهنگی، گسترش جوامع مدنی و گسترش ارتباطات بین المللی، اصلاح وجهه ایران در عرصه جهانی و ... قسمتی از برنامه هایی است که فارغ از تب اقتصادی و بیکاری و غیره سعی می کنم مورد توجه قرار دهم. برخی مسائل که حل شود برخی دیگر بهبود می یابد. 

در عین حال و به همه دوستانی که به جناب دکتر رئیسی رای می دهند کمال احترام را دارم و امیدوارم بتوانیم نقد های سازنده و استفاده از توانایی های شبکه های اجتماعی و رسانه های مطالبه گر و پویا که حرکات سیاسیون را نظارت میکند، در دولت آینده به کار گیریم و همه برای ایرانی آباد تلاش کنیم.
البته امیدوارم که دکتر روحانی پیروز انتخابات شود و کمی شجاعانه تر در دفاع از کانون های مدنی عمل کند.

تصور میکنم دکتر رئیسی مانند دکتر روحانی در حفظ این سیستم ناظر و مطالبه گر فعال نخواهند بود ولی امیدوارم اگر رئیس جمهور شدند در این زمینه روشنفکری به خرج دهند.

یادداشتی در دو موضوع/ زاویه گرفتن از رهبری و اجحاف در حق مدافعین حرم

دو مطلب

 اولی با موضوع زاویه گرفتن از رهبری در سخنرانی های اخیر رئیس جمهوری 

و دیگری اجحاف در فضای مجازی در حق مدافعان حرم است. یادداشتی است دلی  که دعوت میکنم بخونیدش

ده یادداشت در دفاع از اصلاحات / یادداشت دوم : دامنه ی اصلاح طلبی

ده یادداشت در دفاع از اصلاحات

یادداشت دوم : دامنه ی اصلاح طلبی (نخستین انتشار در دوره انتخابات در ستاد مجازی میر علی اصغر الموسوی)

هرجایی که سخن از تغییر فرم (reformism) باشد قطعا نظرات مختلفی برای ایجاد فرم جایگزین داده خواهد شد. مخصوصا اگراین تغییر در مورد فراگیری مانند تغییرات فرم در سیسستم اداری یک کشور تاریخی مانند ایران باشد و هزاران چشم طمع به آن دوخته شده باشد. وقتی رفورمیسم در ایران مطرح میشود شامل طیف گسترده ای از افراد از حلقه های نزدیک به جریان های اقتدار گرا و محافظه کار تا قشر هایی از اصلاح طلبان میانه رو  و همچنین برخی از نخبه های اصلاح طلب خارج از کشور تا حلقه های فشار بر جمهوری اسلامی مجاهدین خلق سلطنت طلبان و غیره نیز میگردد که هر کدام بنا به ذائقه خود میخواهند فرم جایگزین را در پروسه رفورمیسم در کشور به اجرا در آورند. و اینجاست که اگر قشر های معتقد به اصول و در گفتمان مقام معظم رهبری اصول گرایان اصلاح طلب کوتاهی نمایند هر جایی که امکانی برای برداشته شدن فرم فاسد و ایجاد فرم های اصلح تر ایجاد می شود با موج سواری اصلاح طلبان تند رو و قشر های ضد نظام تبدیل به یک بحران برای کشور میگردد.

تکلیف چیست؟ حال که پس از هزاران سال یک حکومت شیعی تشکیل شده و مدعی زمینه سازی برای حکومت منجی ادیان گشته بر همه ی آنانکه فساد را در سیستم اطراف خود میبینند تکلیف میگردد که دو کار را انجام دهند. نشان دادن التزام عملی خود به میثاق نامه ملی یعنی قانون اساسی و پایبندی به جمهوری اسلامی و تلاش جهت ارتقای آن و تعیین مرز های خود با آنانکه این اصول را نمی پذیرند.

وظیفه دوم عدم انحلال در حلقه های محافظه کار و حفظ هوشیاری سیاسی و روحیه منتقدی برای شکار همه ی آنانکه که خواسته یا ناخواسته در حال تضعیف مام میهن میگردند.

به این نمودار توجه کنید.

برای بزرگنمایی روی آن کلیک کنید

aalmousavi.blog.ir

ده یادداشت در دفاع از اصلاحات / یادداشت اول: اصلاح در برابر افساد

مجموع عقاید من در باره گرایشات سیاسی ذهنم. شاید این متن برای برخی اصلاح طلب های اسمی هم سنگین بیاید اما این همه آنچیزی است که از اصلاحات به آن باور دارم. نگاشته شده در ده یادداشت و ده ایراد وارده 

یادداشت اول: اصلاح در برابر افساد

شاید این قطعه از سخنان مقام معظم رهبری را بارها شنیده باشیم اما باز نگری در آن خالی از فیض نخواهد بود.

بنده دعوای اصلاح طلب و اصولگرا را هم قبول ندارم؛ من این تقسیم بندی را غلط می دانم. نقطه ی مقابل اصولگرا، اصلاح طلب نیست؛ نقطه مقابل اصلاح طلب، اصولگرا نیست. نقطه ی مقابل اصولگرا، آدم بی اصول و لاابالی است؛ آدمی که به هیچ اصلی معتقد نیست؛ آدم هرهری مذهب است ... نقطه ی مقابل اصلاح طلبی، افساد است. بنده معتقد به اصولگرای اصلاح طلبم؛ اصول متین و متقنی که از مبانی معرفتی اسلام برخاسته، با اصلاح روش ها به صورت روزبه روز و نوبه نو.

مقام معظم رهبری مدظله به خوبی در این متن نگرش دو قطبی شدن جامعه را تبیین میکند و همینطور نیز هست چرا که به قول حضرت امام اگر کسی بداند اصلح تر از او هست و همچنان بر بودن خودش در میدان اصرار بورزد آن فرد به جامعه ی مسلمین و به بیت المال خیانت کرده است چه آنکه فرد اصلح در گرایشی نا همگون قرار داشته باشد. پس این نوع دو قطبی شدن فضا اصلا مناسب نیست. پس آیا باید دودمان اصلاحات و اصولگرایی را برچید...؟؟

هرگز! همانطور که حضرت آقا در بیاناتشان فرمودند اصلاح در برابر افساد است. هر انسانی فارغ از رنگ و نژاد و ملیت اگر در سیستم اداری اطراف خود فساد ببیند اگر ردی از پولهای کثیف ببیند اگر ببیند فساد سیستماتیک فرم سازمان ها و ارگان ها را در برگرفته بر او تکلیف می شود بعنوان یک رفرمیست وارد عرصه شود و فرم های آلوده به فساد را از نو دچار تحول نماید و آن ها را اصلاح نماید.

بروز پدیده فساد در سیستم بروکراسی ایران بالاخص در دولت دهم بر کسی پوشیده نیست. پس نمی توان باور داشت در ایران کسی از رجل سیاسی با اصلاح طلبی مخالف باشد. اما آنچه باعث می شود گاها به مخالفت بر ایده اصلاح طلبی برخیزند مخالفت با برخی چهره ها و اعمال خاص است که از سوی مدعیان این جریان در طول سالهای گذشته به وقوع پیوسته.

پس با این دید اکثریت شخصیت هایی که نقدی به عملکرد ارگان یا سازمانی میبندند در واقع به طور غیر مستقیم کمر محکم میکنند و به عنوان یک اصلاح طلب اقدام به اصلاح وضع میکنند.

aalmousavi.blog.ir