a letter to peace 2017

ّFinished 2016 anymore. Good or bad , Sweetly or sadly. That wasn't bad to me. I test my chance in political science and I hope to be better in next master entrance exam. I had several travel with my friends to Tehran and I learned a lot of things there last summer. We changed our house this year and I finished my undergraduate classes. I lost my friends Ali Faridi, Mehdi Shojaee, Habib Pahlevani etc. because they finished BA. Anyway .

in the world but I don't think it was better than 2015. Terrorism started hidden world war III against peace and happiness.

Plane Crashs, bomb explosion, Crazy terrorists behind the wheel of trucks, Charlie Hebdo, Battle of Aleppo, Mosul War, Boko Haram, Taliban, ISIS ISIS ISIS...

cutting the heads, Burning alive, And more bitter than all, crime in God name

I really wish to have a more peaceful year in 2017...

at the end I want to mention all of who death this year under terrorism shadow and I don't know their names. and mention some of people that I knew. look at their pics and mention people that I forgot their.

Alan Rickman

my favorite magic teacher professor Snap(RIP)

Abbas Kia Rostami

Where is the friend's home?

Muhammad Ali Clay

meaning of hero

Davoud Rashidi

Iran less a part of art

قتل یک سفیر

بر خلاف دوستم که امروز میگفت عجب کارگردان قدری دارد این بلبشوی خاورمیانه من معتقدم عوامل صحنه ی زیادی مشغول به کارند اما قریب به اتفاقشان نمیدانند برای چه فیلمی دارند نقش بازی میکنند. این فیلم اتفاقا از بی کارگردانی محض درد می برد هر بازیگر هر جای تئاتر که ایستاده به ناگاه حرکتی می زند که آدم از دیدنش حیران می ماند. اتفاقا هر نخودی که در این شربا در حال جوشیدن است احساس میکند کارگردانی کل آبگوشت بر عهده ی اوست. این وسط یک عده هم گیر داده اند که حلب با مذاکره آزاد نشد با مقاومت آزاد شد. آقا شما راست میگویید پس لابد مذاکرات آمریکا روسیه و همینطور مثلث ایران روسیه ترکیه در هفته های گذشته جهت تعیین محل پهن کردن بساط در روز سیزده بدر بود.

در دنیای نسبیت ها جنگ ها حق و باطل نیستند. و جنایتکار ها نسبی اند. یک طرف اقوامی وحشی و بدوی که پوست کودک را جلو والدینش میکنند. آن طرف هم اقوام وحشی متمدن که با هواپیما های پیشرفته خود آتش روی بیمارستان های حلب می ریزند. داستان سوریه و داعش هر چه که هست به این زودی ها جمع شدنی نیست. گاهی دلم میخواهد باور کنم روایت امثال رائفی پور ها را از داستان تشکیل داعش در روز سجده بر حضرت آدم. و از طرفی باورم را بریده اند رسانه های چپ و راست و بالا و پایین. اکنون به هیچ رسانه ای اعتماد ندارم هیچ خبری را باور نمیکنم و حتی قضیه هایی مثل قتل یک سفیر رو هم جدی نمیگیرم و فقط منتظرم ببینم چه می شود. فعلا هیچ چیزی را باور نمیکنم تا چون شود...

داستان یک انقلاب

اولین بار که داستان قلعه حیوانات ( animal farm) را خواندم احساس کردم در حال خواندن یک کتاب ضد نظام منتشر شده توسط گروه های اپوزوسیون جمهوری اسلامی هستم. اما وقتی متوجه شدم نویسنده آن جرج ارول سال ها قبل از وقوع انقلاب فبریه 1979 ایران فوت کرده تازه متوجه شدم که اکثر انقلاب ها در جهان چرخه های مشابهی طی می کنند. و در این بین انقلابی موفقتر است که هیچ گاه خود را فارغ از انقلاب نداند و همواره خود را انقلابی قلمداد کند. و اینجاست که جملاتی مانند من انقلابی ام مفهوم پیدا میکند.

انقلاب مفهومی که دامنه ی وسیعی دارد انقلاب سفید سطحی ترین و جزئی ترین نوع آن در قسمت های کوچکی از سیستم صورت میپذیرد و انقلاب سرخ یا انقلاب سیاه پیچیده ترین مخرب ترین و بنیان افکن ترین نوع آن است. جوامعی که در شوروی سوسیالیست های رفورمیست نامیده می شدند در پی آن بودند که تغییرات سیاسی مد نظر خود را با ایجاد تغییر در دراز مدت و با شعار صبر و مقاومت به انجام برسانند اما وقتی حوادث سیاسی جامعه را به حد اشباع برساند و یا عوامل محرک و همگرا جریان های سیاسی را برای اجرای اهداف خاصی گرد هم آورند و با سقوط همه یا بخشی از رژیم اهداف تحقق یابد. در این صورت است که انقلابی تیره صورت پذیرفته.

انقلاب یکی از پر هزینه ترین رویداد ها در تاریخ هر ملت است. هزینه هایی که به آتش کشیده شدن بنیان های اقتصادی و ریخته شدن خون نیرو های انسانی جامعه و از همه مهمتر کاهش معیار های امنیتی جامعه تنها بخشی کوچک از آن است که برای تغییر یک رژیم و ایجاد انقلاب از سوی یک ملت پرداخته می شود. از سوی دیگر هیچ کس تضمین نمی دهد که انقلابیون ولو اینکه اکثریت جامعه را تشکیل بدهند ولو اینکه به شیوه صحیح اعتراض خود را ابلاغ کنند ولو اینکه بتوانند رژیم را ساقط نمایند به اهداف از پیش تعیین شده خود (اغلب تشکیل یک حکومت دموکرات)  برسند. چه اینکه همواره جریان هایی از خارج یا داخل انقلاب ها وجود دارند که انقلاب را به نفع خود مصادره می کنند. مثالی برای این دست انقلاب ها بهار عربی بود که از 2010آغاز شد و در عرض چند ماه کل منطقه را در نوردید امروزه اما کار به جایی رسیده که از آن به عنوان زمستان عربی یاد میکنند. انفجار ها جنگ های داخلی و تولد گروهک های مختلف تروریستی در منطقه ما حصل ایجاد انحراف در مسیر اعتراضات مسالمت آمیز بودند که از طرف جبهه های مختلف شرقی و غربی (بالاخص آمریکایی اروپایی صهیونیستی) در تنور آن ها دمیده شد.

سخن آخر اینکه انقلاب 79 ایران اگرچه منجر به تشکیل یک حکومت قدرتمند اسلامی در کرانه باختری فرات شد. اما در فضای این روز ها بروز هیچ انقلابی در هیچ جای دنیا صرفه اصلاحی ندارد همانطور که دیگر امروز خبری از جنگ های کلاسیک طولانی مدت بین کشور ها نیست و اکثر جنگ ها چریکی و بصورت نامنظم اتفاق می افتد امروزه به همان اندازه که باید از بروز انقلاب پیشگیری کرد باید به فکر اصلاح بود. هیچ کشوری امروزه آنقدر دور از اخلاقیات و درگیر در نفسانیات نیست که با انقلاب آن را تغییر داد و متقابلا هیچ کشوری نیز در جهان وجود ندارد که سیستمی سالم و اقتصادی موفق و برنامه ای کامل برای توسعه داشته باشد و به اصلاح طلبی در آن نیازی نباشد. امروزه باید به انقلاب های سفید و پایین به بالا بیشتر بپردازیم تا به انقلاب های بالا به پایین و مخرب. کشوری مثل آلمان با انقلاب بالا به پایین در زمان نازیسم به دیکتاتوری منتهی شد اما در سال های بعدی که در آن انقلاب بزرگ دیگری روی نداد و بیشتر به تغییر ساختار های پایین به بالا در آن پرداخت شد تبدیل به قطب اقتصادی اروپا و جهان شده است.

*تصاویر از خودم

منا قربانگاه حجاج

دنیای نسبیت گرایی دنیای عجیبیست. در آن به واسطه اندیشه هایت با انسان های مختلفی رو برو میشوی. انسان هایی که هیچکدام رنگ بوی دیگری را ندارد و یا ممکن است چند نفر مختلف را بشناسی که به خون هم تشنه باشند. در همین چند سال اخیر تنوع افرادی که به گونه ای با آنها ارتباط داشتم از بهایی و مسیحی و داعشی گرفته تا شک گرا ها و آتئیست ها و لا ادری گر ها. نسبیت گرایی میگوید در هر کدام از این سیستم ها رگه ای هرچند نازک از حقیقت وجود دارد. در بسیاری از مواقع این را می شود به راحتی برای هر کسی توضیح داد اما بعضی وقت اصلا نمیفهمم برخی  افراد چه مبنایی را دنبال میکنند که اینگونه از برخی لودگی ها حمایت میکنند.

یکی از چیز هایی که تحت هیچ شرایطی به کَتَم نمی رود قضیه حمایت عده ای از آل سعود است. آل سعود چه در قضیه به روی کار آمدن و چه در قضیه همکاری با دشمنان جامعه اسلامی برای ضربه زدن به دنیای اسلام و چه در قضیه اجرای عملی جمله هدف وسیله را توجیه میکند در دین سیاسی خود کار نامه پلیدی بر جای گذاشته. چه زیبا گفته حضرت امام که ما اگر روزی صدام را ببخشیم هرگز از جنایات آل سعود نخواهیم گذشت.

ابتدا که داستان منا را شنیدم واکنشی نشان ندادم. به هر حال اتفاقی بود که در تجمع و حرکت دسته جمعی میلیون ها نفر ممکن می بود که اتفاق بیفتد. اما اندکی که گذشت برخی چیز ها را که شنیدم به داستان بو دار آل سعود شک کردم قضیه تشنه بودن و آب چه بود؟ قضیه گم شدگان (شما بخوانید ربوده شدگان) کاروان های ایرانی چه بود؟ قضیه جرثقیل مشکوک یازده سپتامبر که برای اولین بار در چند صد سال اخیر در حرم امن فاجعه آفرید چه بود؟ قضیه شاهزاده سعودی چه بود؟ همه این ها باعث شد که این روز ها چندین بار این جمله میثم مطیعی را بر زبان بیاورم که "مکه در قبضه نا اهلان است... کعبه در چنگ ابو جهلان است... الیهود من وراء الفتن... لعن الله علی آل سعود... و..."

تسلیتی از عمق وجود دارم برای خانواده های داغدار و همه کسانی که عزیزی را در فاجعه از دست داده اند.

تسلیتم به دوست عزیزم حمید که استاد بزرگوارش استادمحسن حاجی حسنی کارگر را در این فاجعه از دست داد.

تسلیتی به شاگردان استاد حاتمی عزیز که بسیار داغدار بودند از این ماجرا

تسلیت تسلی کوتاهیست بر زخم های مان اما این زخم ها روزی درمان می شود که بحول قوه الهی بساط آل سعود از حرم امن الهی برچیده شود. و استاندار مکه توسط امیر زمان از کوفه تعیین گردد.

از رحمانیت تا اقتدار

جنگ هفتادو دو ملت همه را عذر بنه             چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند

حدیث هفتادو سه فرقه اسلام را شاید شنیده باشید. برخی میگویند پیامبر هفتادو سه هزار گفته اما راویان چون برایشان سخت بود باور اینکه امت واحده به هفتادو سه هزار فرقه تقسیم شود آنرا کمتر نقل کردند. امروزه اما شاید بتوان هفتادو سه میلیون فرقه را هم یافت. شخصی شدن دین در سایه سکولاریسم پنهانی که بر جوامع اسلامی مستولی شده باعث شده هر کس جهان بینی خاص خود را در باره خدا دین و آخرت داشته باشد. در کوچه و بازار  با مردم که سخن میگویی این را مشهود میبینی یکی میگوید خدا که ما را برای عذاب نیافریده هر کاری دوست دارید بکیند دیگری میگوید خدا درست پیامبر درست ایمه درست اما مسلمان های حالا یکیشان هم درست نیستند.

اینها مردمند برای بعضیشان تفاوتی نمیکند که به کدامین دین باشند. برای بعضیشان فکرشان فقط فکرشان است و عملشان آنچه از پدرانشان یاد گرفته اند.

اما خواص آنانکه به آنچه می اندیشند لباس مرکب پوشانده و بر رفاتر سفید جاری نموده اند.تعدادشان قطعا از 73 هزار هم بیشتر است با انواع تنوع ها.

آنقدر متنوع که کرانه های بالا و پایین آن به سختی دیده می شود.

از اسلام رحمانی مولانا بگیر تا اسلام اقتدار گرایانه ی داعش...

با اکثر پیروان این فرقهها که سخن گفتم گرچه در راه و منش و روش با یکدیگر اختلاف داشتند اما همگی در یک چیز اتحاد داشتند. و آن این بود که همگی خود را پیرو حقیقت و سایرین را گمراه می دانستند.

راه چاره چیست ؟

هر 

راه آن هرچه باشد پیوستن به الحاد نیست. الحاد از آب گل آلود جنگ های داخلی اسلام حد اکثر استفاده را برد و امروزه کم نیستند آتئیست ها  امروزه مشت های با تمام توان بر پیکره اسلام فرود آورده اند.

یک سوال آنانکه امروز علیه اسلام می تازند از اسلام چه میدانند. آیا هرگز قرآن پارسی مثنوی معنوی را ورق زده اند

تفکری که من تا طلوع فجر بر آن خواهم بود نسبیت گراییست هر کسی که خود را حق میداند تلالویی از حقیقت در او هست ولی در باطل غوطه ور باشد. آمیختن حق و باطل حقیقت را باطل نمیکند اما مبارزه به سبک امروز حقیقت را با باطل یکجا می سوزاند. بیایید کمی خودمان را جای خدا بگذاریم و از آن بالا به خودمان نگاه کنیم عراق سوریه یمن طالبان افغانستان و...ایران حتی

خدایا حالمان خوب است ولی تو باور نکن