چالش های یارانه ای

همین دیشب بود که یکی از دوستان آمد پیشم و از من خواست تا در اینترنت جستجو کنم و ببینم یارانه این ماه واریز شده یا نه به سایتی رفتم که در این باره و تاخیر های چند روزه واریز یارانه مطالبی نوشته بود. با خواندن نظراتی که در پای مطلب نوشته شده بود تنم لرزید. پدری که کودکش چند شب بود تشنج میکرد و منتظر 22 خرداد بود تا با پول یارانه او را به دکتر ببرد. مردی که روی مبلغ یارانه برای دهه آخر ماه حساب باز کرده بود و نوشته بود که فقط پنج هزار تومن در جیب دارد و هزاران نظر مشابه.

نمی دانم سیاستمردان سنگینی وزنه این سخنان و صدها برابر سخنانی که در جایی نوشته نمی شود را بر دوش خود احساس میکنند یا نه؟ الله اعلم اما در پی تاخیر دوروزه واریز یارانه ها در ماه پیش تاخیر (تا امروز) 3 روزه این ماه هم هم ادامه دارد.

پیرو این مطالب امروز به برخی سایت ها رفتم تا ببینم یارانه چیست نتایجی که به دست آوردم در خور توجه بود یارانه از دهه چهل بصورت رسمی وارد اقتصاد ایران می شود و نقش کمکی برای افزایش رفاه اجتماعی را دارد. چندی پیش یک ایتالیایی در مصاحبه با صدا و سیمای ایران را دیدم که میگفت دولت ایران به فکر شهروندانش است و در ایتالیا اصلا یارانه یا سوبسید وجود ندارد. شاید آن روز به دولت احسنت گفتم اما امروز میفهمم مصاحبه های میلی باعث شده بود تا چنین چیزی گفته شود یارانه اصولا برای گسترش رفاه است در کشوری مثل ایران که تا صد سال آینده هم با این روند به رفاه اجتماعی نمیرسد ضروری است که کمک های دولتی به اقشار ضعیف جامعه ادامه داشته باشد. اما قشر ضعیف جامعه چه کسانی هستند. چندی پیش سایت دولت نظر سنجی ای را پخش نمود که در آن از مردم خواسته شده راه شناسایی ثروتنمندان را از بین املاک سفرهای خارجی و غیره به دولت بگویند. در قضیه سبد کالا مشخص شد که دولت هیچ نظام سیتماتیکی در شناسایی اقشار ضعیف و قوی جامعه ندارد. چناچه در یکی از کارخانه های بزرگ اطلاع دارم که ریاست کارخانه شامل سبد کالا شده بود اما آبدارچی و باغبان شرکت نه!

من نظر خاصی در باره شناسایی اقتصادی مردم ندارم چون مردم ما متاسفانه به اصولی عادت کرده اند که در آن شناسایی غیر ممکن است. چه بسا افرادی با توان مالی پایین که با سیلی صورت خود را سرخ نگه میدارند و چه بسا افراد متمول دارای ده ها ویلا و زمین و غیره که در هنگام شناسایی فقط آه و ناله میکنند و میگویند هیچ ندارند.

http://www.khabaronline.ir/detail/419138/society/1379

اما آنچه که معلوم است طبق خط فقری که  در آن بیشتر جمعیت کشور زیر خط میشوند دیگر نمیتوان امید داشت که مردم انصراف بدهند یا به فکر کاهش و حذف یارانه ها بود.

دادن یارانه های نقدی به جای یارانه کالا بد ترین کار ممکنه بود که دولت محمود احمدی نژاد انجام داد. و امروزه باید تنها کوشید تا اثرات آن  مانند تورم را به حد اقل رساند.