ابد و یک روز فیلمی با فاز سنگین
تفاوت یک فیلم خوب و یک فیلم بد اینجا مشخص می شود. اینجا که داستان فیلمنامه ات کش دار نباشد، طول نداشته باشد اما عرض داشته باشد.
ابد و یک روز تصویری نا پیدا از یک زندگی سخت را به تصویر می کشد با زوایایی که شاید هرگز مشابهش را نه دیده و نه هرگز به آن اندیشیده ایم. مشکلاتی که مخاطب را شوکه میکند. از ماجرای عطسه ای که کل خانواده سعی میکنند جلوی آن را بگیرند چرا که همه وجود مادر را به درد کشد تا داستان های دنباله دار مشکلات یک برادر مواد فروش...
در بطن داستان اما کل فیلم بر روی تصمیم سمیه می چرخد. اینکه آیا با یک افغانستانی ازدواج کند و از شر مشکلات خانه پر از مشکلاتشان راحت شود یا اینکه بماند...
و همین تصمیم است که رفتار اعضای خانواده را دچار تغییر می کند. فیلم با اینکه به شدت فضایی درام و واقع گرایانه دارد. اما کمتر از یک فیلم کمدی تلخ نیست. شما بار ها در حین دیدن فیلم لبخند می زنید از دسپاچگی های مسخره بازیگر ها، از رقص الکی خوشی وسط کوه مشکلات...
بهترین دیالوگ فیلم به نظر من از زبون شبنم مقدمی هست: جایی که می گه "تو این خونه همه میخان از روز بعد همه چی رو درست کنن اما فرداش که بیدار میشن یادشون میره" که یجورایی واسه کل ایران صدق میکنه.
بازی پیمان معادی یکی از نقاط قوت فیلمه که به هضم فیلم در روح و روان آدم کمک زیادی میکنه. یکی دیگه از دلایلی که من به این فیلم علاقه مند شدم تشابه سبکی و تاثیر پذیریش از اصغر فرهادیه در عین حالیکه تونسته تفاوت های خاص خودش رو خلق کنه.
ابد و یک روز یک حکم قضاییست غیر قابل عفو است که در آن متهم تا یک روز بعد از مرگش در زندان می ماند. این داستان در واقع حکم ابد و یک روز را برای همه اعضای این خانواده به تصویر میکشد به ویژه برای سمیه ای که حق انتخابی نسبی دارد.
این فیلم آنقدر خود را به داوران و مخاطبانش با جوایز مختلف اثبات شده که ارزش دیدنش را داشته باشد. به هر حال به قول یکی از دوستان ابد و یک روز فیلمیست که باید دید. همچنین باید منتظر کار های دیگری از سعید روستایی باشیم در این کار اولش که واقعا گل کاشته.