فرصتی شد که قسمت هایی از ماه عسل 94 رو ببینم چیزی که در این میون منو جذب کرد دکور بینهایت زیبای این برنامه بود واقعا به این دکور در تاریخ برنامه های صدا و سیما نمره بیست رو میدم . این دکور که تلفیقی از ابر آسمان یک کهکشان مارپیچی پر از بازو و یک ماه بزرگ در پس زمینه است بیشتر برای یه برنامه مرتبط با نجوم مناسب تر بود اما خوب برنامه های احسان علیخانی چیزی از نجوم کم ندارند. شاید در سال های اخیر نقد های زیادی به احسان علیخانی شده باشد اما من اینگونه برداشت میکنم حتی همین سیل انتقاد ها میتواند خود دلیل بر پیروزی پروژه احسان باشد. احسان دارد تابو شکنی میکند. تابوی عشق را می شکند و تابو شکستن در هر جامعه ای هزینه دارد. وقتی بچه بودیم آدامس هایی بود به نام قلبی؛ میگفتند در هر کدام از عکس هایی که همراه آدامس است یک قلب مستتر است و ما تلاش میکردیم در نامربوط ترین عکس ها آن قلب را پیدا کنیم و همیشه هم پیدا میکردیم حالا برنامه های احسان شده آن آدامس ها شاید یک روز کودکان کار شاید یک روز چند بیمار صعب العلاج شاید یک روز چند پیرمرد پیر زن از خانه سالمندان شاید داستان هایی که درونشان (علی الظاهر) نتوانیم نشانی از عشق بیابیم اما کمی که تفکر کنیم میبینیم احسان دارد بذر عشق را می پاشد حالا چقدر موفق بوده یا نه خدا میداند. احسان دارد یک سری قهرمان های عشقی می آفریند یک سری خانواده ها را که یک جای داستانشان به عشق ختم می شود بولد میکند. حالا عشق زمینی باشد یا آسمانی به فرزند باشد یا به همسر و پدر و مادر و دوست و جامعه و شغل و غیره و غیره
شاید هرگز این حرفا ها به گوش احسان علیخانی نرسد اما دوست دارم تشکر کنم از او بخاطر همه تلاش هایی که کرده
من طرفدار دو آتیشه هیچ کس نیستم اما خوب این عکس را از سایت طرفدار های احسان برداشته ام آرزو میکنم اون ها هم شاد باشند.
