منا قربانگاه حجاج

دنیای نسبیت گرایی دنیای عجیبیست. در آن به واسطه اندیشه هایت با انسان های مختلفی رو برو میشوی. انسان هایی که هیچکدام رنگ بوی دیگری را ندارد و یا ممکن است چند نفر مختلف را بشناسی که به خون هم تشنه باشند. در همین چند سال اخیر تنوع افرادی که به گونه ای با آنها ارتباط داشتم از بهایی و مسیحی و داعشی گرفته تا شک گرا ها و آتئیست ها و لا ادری گر ها. نسبیت گرایی میگوید در هر کدام از این سیستم ها رگه ای هرچند نازک از حقیقت وجود دارد. در بسیاری از مواقع این را می شود به راحتی برای هر کسی توضیح داد اما بعضی وقت اصلا نمیفهمم برخی  افراد چه مبنایی را دنبال میکنند که اینگونه از برخی لودگی ها حمایت میکنند.

یکی از چیز هایی که تحت هیچ شرایطی به کَتَم نمی رود قضیه حمایت عده ای از آل سعود است. آل سعود چه در قضیه به روی کار آمدن و چه در قضیه همکاری با دشمنان جامعه اسلامی برای ضربه زدن به دنیای اسلام و چه در قضیه اجرای عملی جمله هدف وسیله را توجیه میکند در دین سیاسی خود کار نامه پلیدی بر جای گذاشته. چه زیبا گفته حضرت امام که ما اگر روزی صدام را ببخشیم هرگز از جنایات آل سعود نخواهیم گذشت.

ابتدا که داستان منا را شنیدم واکنشی نشان ندادم. به هر حال اتفاقی بود که در تجمع و حرکت دسته جمعی میلیون ها نفر ممکن می بود که اتفاق بیفتد. اما اندکی که گذشت برخی چیز ها را که شنیدم به داستان بو دار آل سعود شک کردم قضیه تشنه بودن و آب چه بود؟ قضیه گم شدگان (شما بخوانید ربوده شدگان) کاروان های ایرانی چه بود؟ قضیه جرثقیل مشکوک یازده سپتامبر که برای اولین بار در چند صد سال اخیر در حرم امن فاجعه آفرید چه بود؟ قضیه شاهزاده سعودی چه بود؟ همه این ها باعث شد که این روز ها چندین بار این جمله میثم مطیعی را بر زبان بیاورم که "مکه در قبضه نا اهلان است... کعبه در چنگ ابو جهلان است... الیهود من وراء الفتن... لعن الله علی آل سعود... و..."

تسلیتی از عمق وجود دارم برای خانواده های داغدار و همه کسانی که عزیزی را در فاجعه از دست داده اند.

تسلیتم به دوست عزیزم حمید که استاد بزرگوارش استادمحسن حاجی حسنی کارگر را در این فاجعه از دست داد.

تسلیتی به شاگردان استاد حاتمی عزیز که بسیار داغدار بودند از این ماجرا

تسلیت تسلی کوتاهیست بر زخم های مان اما این زخم ها روزی درمان می شود که بحول قوه الهی بساط آل سعود از حرم امن الهی برچیده شود. و استاندار مکه توسط امیر زمان از کوفه تعیین گردد.

عطش

این چه عطشیست که در من ایجاد شده این روز ها همه ی کار هایم با یک چیز سنجیده می شود.

کربلا

زیارت اربعین

السلام علیک یا ابا عبد الله

نامه ای به قاری شهید محسن حاجی حسنی کارگر

ماجرایت عجیب طوفانیست، ترکیبی از تشنگی و زیر پا ماندن اجساد و جسم خونی تو... ، مرا که به یاد صحرای دیگری می اندازد. نمی دانم چه حکمتی دارد که هر که در این بزم مقرب تر باشد او را جام بلایی میدهند از جنس نور. ناگهان در منا هم که باشد کربلایی می شود. آری انسانی که خود را وارسته کند و از عرفه هم بیاید باید هم دعوت معبودش را آنی به تاخیر نیندازد و تلبیه گویان تا اوج آسمان به پرواز در آید تو را جسم به چه کار آید رهایش کن در میان این جمعیت... تو خودت را برسان به کرسی تلاوتت اینبار خدا می خواهد برای تو بخواند:"اقراء و ارفع" و حال نوبت توست که با معبودت عشق بازی کنی میخوانی و بالا میروی... میخوانی و بالا می روی... میخوانی و بالا می روی...

اما من اکنون این پایین خون تو را می بینم که جاری می شود در دفتر زمان و مکان. جاری می شود در وجود و جسم و جان هزاران مجاهد حزب الله مخلوط می شود با خون شهید بیضایی و شهید حیدری و همه شهدای مدافع حرم در عراق و سوریه  خونتان جاری میشود و می پیوندد به جوی خونین شهید مغنیه و شهید صدر و شهدای حزب الله جوی های خونین شهدای غزه و یمن و بوسنی و برمه و پاراچنار که به این خون می پیوندد می رسم به شلمچه و طلائیه و مهران و اروند کنار و دهلاویه .جیحونی از خون است که پیش می رود و خون های آزادگان طول تاریخ را با خود میبرد بالا دست را که مینگرم این خون حسین است که سرچشمه همه این خون هاست... و چشم هایم را که می شویم جز نور نمی بینم.

دستم به روی سینه ام می رود

السلام علیک یا ثار الله و بن ثاره

التماس دعا

سینالف

از رحمانیت تا اقتدار

جنگ هفتادو دو ملت همه را عذر بنه             چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند

حدیث هفتادو سه فرقه اسلام را شاید شنیده باشید. برخی میگویند پیامبر هفتادو سه هزار گفته اما راویان چون برایشان سخت بود باور اینکه امت واحده به هفتادو سه هزار فرقه تقسیم شود آنرا کمتر نقل کردند. امروزه اما شاید بتوان هفتادو سه میلیون فرقه را هم یافت. شخصی شدن دین در سایه سکولاریسم پنهانی که بر جوامع اسلامی مستولی شده باعث شده هر کس جهان بینی خاص خود را در باره خدا دین و آخرت داشته باشد. در کوچه و بازار  با مردم که سخن میگویی این را مشهود میبینی یکی میگوید خدا که ما را برای عذاب نیافریده هر کاری دوست دارید بکیند دیگری میگوید خدا درست پیامبر درست ایمه درست اما مسلمان های حالا یکیشان هم درست نیستند.

اینها مردمند برای بعضیشان تفاوتی نمیکند که به کدامین دین باشند. برای بعضیشان فکرشان فقط فکرشان است و عملشان آنچه از پدرانشان یاد گرفته اند.

اما خواص آنانکه به آنچه می اندیشند لباس مرکب پوشانده و بر رفاتر سفید جاری نموده اند.تعدادشان قطعا از 73 هزار هم بیشتر است با انواع تنوع ها.

آنقدر متنوع که کرانه های بالا و پایین آن به سختی دیده می شود.

از اسلام رحمانی مولانا بگیر تا اسلام اقتدار گرایانه ی داعش...

با اکثر پیروان این فرقهها که سخن گفتم گرچه در راه و منش و روش با یکدیگر اختلاف داشتند اما همگی در یک چیز اتحاد داشتند. و آن این بود که همگی خود را پیرو حقیقت و سایرین را گمراه می دانستند.

راه چاره چیست ؟

هر 

راه آن هرچه باشد پیوستن به الحاد نیست. الحاد از آب گل آلود جنگ های داخلی اسلام حد اکثر استفاده را برد و امروزه کم نیستند آتئیست ها  امروزه مشت های با تمام توان بر پیکره اسلام فرود آورده اند.

یک سوال آنانکه امروز علیه اسلام می تازند از اسلام چه میدانند. آیا هرگز قرآن پارسی مثنوی معنوی را ورق زده اند

تفکری که من تا طلوع فجر بر آن خواهم بود نسبیت گراییست هر کسی که خود را حق میداند تلالویی از حقیقت در او هست ولی در باطل غوطه ور باشد. آمیختن حق و باطل حقیقت را باطل نمیکند اما مبارزه به سبک امروز حقیقت را با باطل یکجا می سوزاند. بیایید کمی خودمان را جای خدا بگذاریم و از آن بالا به خودمان نگاه کنیم عراق سوریه یمن طالبان افغانستان و...ایران حتی

خدایا حالمان خوب است ولی تو باور نکن

بیت الله عباسپوردرگذشت

بیت الله عباسپور را خیلی وقت نیست که میشناسم اما در همین مدت اندک انقدر از خوبی هایش شنیده ام که گویی سالهاست میشناسمش

قهرمان جهانی که قویترین و بهترین عضله های پا را در جهان داشت

چند شب پیش نمیتوانست برای چند دقیقه روی پاهای خود بایستد و این برایم بسیار دردناک بود.

به خانواده و دوست دارانش تسلیت میگم این اتفاق تلخ رو

نسبیت گرایی در فیلم های نیل برگر

نیل برگر کارگردانی آمریکاییست که فیلم هایی عجیب می سازد. او هم یک نسبیت گراست. اولین فیلمی که از او دیدم شعبده باز بود که در آن از حقیقت تعریفی میدهد و در انتها به تماشا گر نشان میدهد همه دیدگاه های شما راجب حقایق فیلم نسبی بود و تقریبا هیچکدام از وقایعی که شما در این فیلم دیدید در جریان فیلم اتفاق نیفتاده.

 دومین فیلمی که از برگر دیدم فیلم بسیار زیبای Divergent  است. ترجمه های زیادی برای این واژه شده که من در میان آن ها متمایز را می پسندم. متمایز هم فیلمی است پاد آرمان گرایانه که در آن کل دنیا نابود شده و معدود تمدن های موجود هم باهم در حال جنگند در تمدن محوری فیلم که در شیکاگو جریان دارد سردمداران جامعه را به پنج گروه تقسیم کرده اند و قوانین سخت گیرانه ای به اجرا گذاشته اند در این میان هم به هر کدام از گروه ها به گونه ای تسلط دارند.

در این میان تنها متمایز ها (شما بخوانید نسبیت گرا ها) هستند که ذهنشان و جسمشان تحت سلطه هیچ کس نیست آنها در عین اینکه خود را وابسته به هیچ گروهی نمیدانند هیچ بعید نمیدانند که شخصی به چند گروه همزمان علاقه مند باشد. بلکه این برایشان طبیعی تر و بهتر است. با تعمیم این دید نسبی به جهان اطراف خودمان میبینیم افرادی را که وابسته به حزب ها جریان ها تفکر های سیاسی شغل ها و حتی ادیان مختلف شده اند و اصلا برایشان قابل قبول نیست که به طور نسبی به مجموعه شان نگاه شود و گفته شود که این قسمت ها از مجموعه تان بد است و این قسمت ها خوب. شاید خیلی ها تعجب کنند از تعدد علایق من در زمینه های مختلف نمونه اش را بخواهید همین پروفایلم را در این سایت بخانید.

یک رلاواتیست خوبی  و حقیقت را در هر جایی که ببیند بر میدارد و به نام ها و نشان ها وابسته نیست. حقیقت در دنیای ما آنقدر با باطل آمیخته شده که پیدا کردن آن کاری بسیار دشوار است. فلذا هر مقدار از آن را هر جا که ببینیمتاییدش میکنیم.

امروزه نسبیت را با انیشتین میشناسند واژه نسبیت در علم فیزیک هم دقیقا همان معنایی را میدهد که در همه علوم میدهد: با همه چیز باید به طور نسبی برخورد کرد تا به پاسخی نزدیک به حقیقت رسید.

نویسنده داستان متمایز خانم ورونیکا راف نیز که بنیان این داستان رلاواتیستی را نگاشته در مجموعه های دیگری نیز مانند نامحدود نسبیت گرایی را به زبان هنر بیان کرده است.

هرگز یک ایرانی را تهدید نکنید!

چند وقت پیش شاید همان اوایل انتخاب شدن این دیپلمات بی نظیر ایرانی بود که در پستی از وی حمایت کردم و گفتم که دوستش دارم او واقعا شایسته ی این جایگاه بود.

امروز تتمه ای بود بر آن پستم...

هرگز یک ایرانی را تهدید نکنید

امیدوارم امروز دریچه ای باشد به سوی جهانیان تا کشورم را به چشمی دیگر بنگرند جایی که در آن انسان های نجیبی زندگی میکنند. درود بر دکتر ظریف که ساعت ها مذاکره کرد تا حقوق کشور را حفظ و کشور را از جنگ برهاند درود بر غیرتش.

دیروز یکی از دوستان میگفت که او با آن سابقه میتواند اکنون در بهترین مناطق آمریکا اقامت کند و با بهترین در آمد و بهترین شغل در بهترین دانشگاه های آمریکا تدریس کند اما آمده تا به کشورش خدمت کند طوری که همیشه عمودی به مذاکرات می رود و افقی بر میگردد سلامت باشد.

امروز فردای 18 تیر است.

دیروز فرصت نشد چیزی راجب 18 تیر بنویسم امروز اما عکسی از بازدید سر زده سید محمد خاتمی بعد از 18 تیر  از کوی دانشگاه میگذارم. عکس ها گویای نگفته های زیادی هستند.

دو مرگ با شرافت ژاپنی

فرهنگ ژاپنی برایم همیشه جالب بوده طوری که همیشه روز تولد خودم رو که در فرهنگ ژاپنی به روز شکوفه گیلاس یا روز ساکورا معرفه رو همیشه با این نام به خاطر دارم. و حالا هم اخیرا دو مرگ شرافتمندانه رو از سامورایی های ژاپنی شنیدم که بسیار جالب بود و وقتی در بارشون در ویکی پدیا خوندم جالبتر هم شد.ژاپنی ها دو نوع مرگ با شرافت دارند یکی هاراکیری و دیگری کامی کازه!

هاراکیری به یه نوع خود کشی شرافتمندانه زمانی که میخای به چیزی اعتراض کنی یا به دست دشمن نیفتی یا عقوبتی داری که میخای خودت رو مجازات کنی شمشیر رو وارد شکم میکنن و به چپ و راست میبری...

مرگ دیگه کامی کازی هستش این اسم رو در هوا پیما های کامی کازه ژاپن شنیدیم که با هواپیما  به نیرو های متفقین میکوبیدن و با مرگ خودشون ناو دشمن رو هم نابود میکردن. کامی کازه اسم طوفان های الهی هست که امپراطوری ژاپن رو از دست حملات قوبلای خان دو بار متوالی نجات داد.

این روز عده ای در فضای سیاسی کشور دارند هارا کیری میکنند تا یه سری فرهنگ ها زنده بمونند. امیدوارم همیشه سر افراز باشن و هاراکیری هاشون به بار بشینه.

نامه ای برای معدن 90

این نامه به مناسبت فارغ التحصیلی تلخ بچه های معدن 90 نگاشته می شود.

سلام راستش نامه ام قبل از آنکه درد دل باشد شکواییه ای است به خودتان به قول یکی از مقامات ارشد دانشگاه مگر فکر کرده اید کجا دارید درس میخوانید. به راستی شما فکر می کنید در کجا درس میخوانید در آکسفورد...

البته شاید فکر نمیکردید که در کجا درس میخواندید شاید نمیدانستید که اینجا ایران است همه چیزش سیاست زده از والیبالش گرفته تا یک مراسم فارغ التحصیلی کوچک در دانشگاه مسئولینش به قول "خیلی ممنون" ها همیشه مسئولند حتی در مراسم عروسی خودشان کارت پرسنلی خودشان را سوراخ میکنند و جامعه اش همان جامعه غم باری است که جرعت دیدن شادی را در میان خود ندارد به راستی که شما حساب نکرده بودید بعد چهار سال تلاش نتوانید لا اقل یک عکس با لباس دور همی باهم بگیرید بروید از فرداست که صبح آرزویتان بدمد از فردا شما هم می شوید یکی از همین آقایان ولی قول بدهید شما که مسئول شدید اینگونه نباشید. بذر شادی را بکارید به هر بهانه ای اگر  نتوانستید بذر شادی را بکارید لا اقل مانعی در برابر شادی دیگران نباشید. به قول یکی از اساتیدتان که میگفت اگر در معدنی سود سر به سر آمد معدن را تعطیل نکنید آن معدن اگر برای شما نان ندارد برای کارگر هایی که آنجا کار میکنند روغن دارد. لا اقل نان آنها را نبرید نان هیچکس را نبرید. قصدم نصیحت نیست ولی میسوزم وقتی میبینم فارغ التحصیل های دیروز اینگونه شدند و میترسم از اینکه فارغ التحصیل های امروز و فردا هم آنگونه شوند و به هر حال امید که آنگونه نشوید...

دوست دارتان سینالف